Yine hazan geldi memleketime,
Soðuktan üþüyen el yakar beni.
" Odun kömür bitti " diyen anaya,
" Paramýz yok " diyen dil yakar beni.
Çay,ekmek, zeytinle; üç öðün yemek,
Daha fazlasýný getirmez emek,
Çok acý veriyor, bunlarý bilmek,
Soframda var ise, bal yakar beni.
Her kapýyý çalýp, sorabilseydim,
Olmayana yakýt verebilseydim,
Her bacada duman görebilseydim,
Sobada buz tutmuþ kül yakar beni.
Rabbim bana verse bolca parayý,
Sarsam bin gönülde binbir yarayý,
Kursam gönüllere sevgi sarayý,
Paylaþýlmaz ise mal yakar beni.
Derdini diyemez boynu bükükler,
Hele Ramazanda bir þeyler bekler,
Fakir çocuklarla bir de bebekler,
Öksüz, yetim, garip, dul yakar beni.
Zekât, fitre, eþya, verelim bu ay,
Vermenin zevkine erelim bu ay,
Mutlak bir gönüle girelim bu ay,
Çalýnmaz kapýda zil yakar beni.
El açana deðil, açmayana bak,
Iþýsýn gönüller, bir mum da sen yak,
" Kul Hakkýyla Gelme " diyor Celle Hak,
Allah yakmaz belki, kul yakar beni.
Ýsa Kahraman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.