BENDE ÖLMENE DAYANAMAM

Çýnar’da sensiz, tenhalarda bir ben
Biçare, deli divane dolanýyorum
Karanlýk gölgenin üstüne çöküp,
Caddeler nefessiz kalýnca,
Dükkanlar kapanýyor birer ikiþer
Yelkovan kovalýyor çok geç vakti
Yüreðim olmuþ çoktan firari
Kapansýn yaralarýn dinsin gözyaþýn
Aklýmda kül rengi saçlarýn
Düþmüþ tellerine üç beþ kar beyazý
Gülünce yüzümde bir tebessüm
Bir sen eksiðiydin öksüz sevdamýn
Hýrsýzý oldun çocuk kalan kalbimin
Hiç bitmesin hapsolsun gözlerin gözüme
Birazdan doðacak güneþ
Varlýðýnda olacaðým yokluðuna sürgün
Beni yok sayýp görmezden gelip de
Firavunu, cennetlik eyleme sakýn
Hiç gelmediðin kadar gitme benden
Bencilliðinden deðil, sevdandan boðuluyorum
Güneþim karanlýk, gecelerimse zindaným
Baharý getiren kokuna býrakma hasret
Gel, gel de sende doðayým
Bende ölmene katlamam

Ünal TÜRKOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: