Adını Arayan Şiirler -4
Yoldaþlýðýmýz ebedi… Tanýþýklýðýmýz kýsa olsa da… Nihat Övet’e
Susun… Arkadaþým ölmüþ
Boðazýmda çözülmesi zor bir düðüm…
Susun… Arkadaþým ölmüþ
Meteor yaðmurlarý gibi yeryüzüne düþüyor gözyaþlarým
Sarsýlýyor… Yýkýlýyor… Yerle bir oluyor kalbim
Kalbime saplý bir hançer gibi kanýyor suskunluðun
Neredesin… Nerde sesin… Bakýþlarýn… Hýnzýrlýðýn… Muzipliðin…
Býyýk altý gülüþlerin… Aðýz dolusu kahkahan nerde?
Tanrým, ne kadar aðýr… Ne kadar zormuþ meðer
Düþtüðü yerden kaldýrmak gözyaþlarýmý
Susun… Arkadaþým ölmüþ
Omzuma dokunuyor birden bire bir el
Birden bire içime bir ateþ
Ellerinin sýcaklýðýndan tanýyorum seni
-omzumda ýssýz bir sýcaklýk… Omzumu okþayan babacan bir teselli-
Susun… Arkadaþým ölmüþ
Omuzlarýmda dünyanýn en güzel… En þýk… En aðýr yükü
Yorgun argýn… Sessiz sitemsiz…
Gidiyor… Gidiyor iþte… Herkesi býrakarak
Koca koca adam ve kadýnlarýn aðlamasýna þaþýp kalarak
Ilýk bir rüzgâr gibi yüzümüzü okþayarak;
Gözlerinde zil zurna bir çocukluk aþký
Yüzünde kocaman bir gülücükle…
Söylediðin þarkýlar gibi git;
“…Ah, aþk içinde harap ol ya þevk içinde gönül
Ya lale açmalýdýr göðsümüzde ya da gül
Ah, dönülmez akþamýn ufkundayýz, vakit çok geç
Bu son fasýldýr, ey ömrüm, nasýl geçersen geç…
Bu son fasýldýr, ey ömrüm, nasýl geçersen geç…”
Haziran 2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.