HAFAKAN DÜŞLERİM

Bir sonbahar akþamý, sensiz hüzün çöküyor.
Yüreðim daralýyor, yaprak sararýr durur.
Göçmen kuþlar gittiler, sessizlik gam çekiyor.
Ýçime bir gam çöker, akþam kararýr durur.

Yol ýssýz, gece ýssýz, gönlümü matem kaplar.
Sorularým anlamsýz, tatmin etmez cevaplar.
Ne gariptir, bu günler, hiç tutmuyor hesaplar.
Bir haller var ruhumda sanki kýzarýr durur.

Ufkumda hafakanlar, ben beni korkuturum.
Söyleyin dostlar bana, nasýl bir yol bulurum.
Önümde yüce makber, takip eder güruhum.
Ýçim bana gülerken, yüzüm bozarýr durur.

Ne haldeyim bilmem ki bu ben benden yabancý.
Sokaklar kuytu, ýssýz, sanki çekiyor sancý.
Sevgiler yapmacýktan, bu gülmeler yalancý.
Karanlýk gece yerler, her dem bizarýr durur.

Dadaþým artýk uyan, kara kuru düþlerden.
Sen daha býkmadýn mý yalancý gülüþlerden.
Kendine gel ve kurtul, anlamsýz kederlerden.
Baksana kötü talih, nasýl þýmarýr durur.
08.10.2022 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın: