Öte

Öte git, ne olur.
Bir kol mesafesi kadar
Yakýný... göremiyorum...

Ne sýcaktý elime dokunan elin,
Ne parlaktý omzunun ardýndan
gözüme batan güneþe raðmen yüzün
Ne kýsaydý mesafe ve
ne yavaþ akýyordu zaman
Yumuþacýk olmuþtu anýnda anksiyetelerim.

Demek böyle þeyler oluyormuþ demiþtim
Ýnsan böyle, kayýyormuþ sürtünmesiz, asfaltta
Çekinceler fýrfýrlý pembe elbiseli bebekler gibi
Sevimli ve etkisiz kalý veriyormuþ bir anda

Öte git, ne olur.
Bir kol mesafesi kadar
Hala kokunu alýyorum...

Sana doðru eðilen baþýmýn duvar resmine karýþan
Gölgesine þaþýrmýþtým, sonra
Vitrinlerden yansýyan güleç kadýna bakakalmýþtým
Ýlerlerken caddede.
Görünmez astronot elbisemin kemerini sýkmýþ
Nasýl özgür, nasýl kadýn,
Süzülü vermiþtim çatýþmasýz
Bu tanýþýksýz, kalabalýk boyut içinde.

Öte git, ne olur.
Bir kol mesafesi kadar
Seni kirpiðimden silkeleyemiyorum...
...
Belki diye iç geçirmiþtim o gün,
Bir sütlü kahve içimi kadar,
Birkaç tamamlanmamýþ cümle,
Ýki ýþýklý kavþak geçiþi,
Bir þarký nakaratý tekrar ediþi kadar,
Ya da yine sadece bu kadar...
Gelecek sonbaharda da seninle
Ayný yolda,
Bir milden az, bin rüyadan uzun
Yürüyebilirim.

Öte git, ne olur.
Bir kol mesafesi kadar
Gelme beri
Bunlarý, sen uzaktasýn diye söyleyebiliyorum.

Yan yana, ya da
Belki farklý zamanlarda, adýmlayalým burada
Ayný trafik lambasýnýn yanýþýný bekleyelim
Ayný vaktin güneþinden gözlerimizi kýsalým.
Ayný kaldýrýmda yürürken
Adýmlarýmýzýn izlerinden birbirimizi bulalým,

08.10.2022

Serpil ÞEN












Sosyal Medyada Paylaşın: