ÜZÜLMÜYORUM KAYBETTÝÐÝME
"Kaybetmekten korkma!"
Üzülme." Demiþtin sevgili!
Kaç zaman oldu gidiþin?
Her nefes alýp veriþinde,
genizimi yakýyor o güzel
ve keskin kokun!
Merak etme.
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiðime!
Bazen kahrolmuyorum
yalnýz kaldýðým zamanlarda!
Ne gökkubbe abanýyor üzerime,
ne de kýyamet kopuyor sensizliðe.
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiðime!
Bazen yedi þiddeti bir deprem,
bazen ufak tefek sarsýntýlar geçiriyor
ve
anýnda sarýlýyorum kadehlere!
bir müddet sonra,
enkaz altýnda sýzýp kalýyorum saatlerce!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiðime!
Merak etme!
Nihayet kendime geldiðimde,
Tanrýnýn hikmeti,
aþkýn bereketi.
iki damla gözyaþý,
söndürüyor yürek yangýnýmý!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiðime!
Hatýrlayarak anýlarý,
sarýyorum þeridi geri.
Yeþilcam aþk filmlerinde gibiyiz sanki.
Kavrayarak elini,
aðýr çekimlerle koþuyorum ölüme!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiðime!
Gömerek kendimi ayrýlýk mezarlýðýna,
bir aðýt yakýyorum ki,
tutuþup yanýyor gökyüzü.
Üzülme sen öldüðüme olur mu?
Biliyorum!
Sen de ben gibi yaþayan bir ölüsün bu aralar!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiðime!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.