ANADOLU
ANADOLU
Anadolu’nun derinliklerine kazýnmýþ
Tek göz evlerin tuðla ve kerpiç karýþýmý duvarlarýnýn arasýnda
Birbirine sokulmuþ duran insanlar,
Adýmlarýný sýklaþtýrýp
Kiremitle kaplanmýþ damlardan sarkan buzullarýn ýslaklýðýný
Ve gündüzün karanlýðýný iliklerinde hissettikleri için
ALÝ Baba’nýn kahvesinde alýyorlardý soluðu…
Kahvenin Sývalarý dökülmüþ duvarlarýndan birinde
yirmi birinci yüzyýlýn yansýtýldýðý bir tablo
ve
Faltaþý gibi açtýðý gözlerini
Annesinin esmer ve cýlýz bedeninin üzerinde duran ak memelere
Dikmiþ bir çocuk,
Tüm benliðini katarak resmediliyordu.
Sokaklarýn soðukluðuna inat
Sýcacýktý içerisi…
Sessizliðin dinginliðini yaþýyordu insanlar…
Kahvenin tam ortasýnda bulunan
Sobada yanan odunlarýn çýkardýðý gürültüler bile
Bu sefaletten mumyalarý harekete geçiremiyordu.
Güneþin korlaþmýþ kýzýllýðýný iliklerinde hissettikçe
tutunduklarý tualin çerçevesinden bir bir düþüp
toprakta açýlan çukurlarda yok olup gidiyorlardý.
Daðcý
13.04.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.