Bir Tuhaf Sanrı

Aslýnda harfler yan yana gelince hiçbir þey olmuyormuþ,
bilmemiz lazýmmýþ olmadýðýný,
o yüzden gereksiz i mgelere gerek yokmuþ hayatýmýzda,
yani kendi zamanýmýz yaþlanýnca anlarýz ki,
hiç de gerek yokmuþ onca þiire,
sözcükleri yormaktan baþka bir þey yapmamýþýz,
harfleri kalbimize alet etmekten baþka amacýmýz yokmuþ meðer.

daðlarý, tepeleri , çiçekleri ve bazý renkleri suç ortaðý yapmýþýz,
bazý libidolarýmýzýn uðruna,
ve bazý azmettiricilerimizle birlikte,
bir dudak, bir saç teli, bir kirpik uðruna.

Vazgeçin,
ünlü ve ünsüz harflerin hiçbir suçu yok,
biz görüyoruz artýk
akýllanmýþ maðaralarýn ucundaki ýþýðý,
bir çýrpýda yazýlan cümlelerin arasýna koyulan virgüllerin aymazýlðýný,
ve o noktalarýn aslýnda ne kadar üzgün ve masum olduklarýný.


Sanýyorsunuz ki,
bir balona üflediðiniz gibi
þiþirdiðiniz i mgeler sönmeyecek hiç,
yanýlýyorsunuz,
kalbiniz sizi aldatýyor,
þehvetin de bir sabrý var,
sararmýþ bir sonbahar yapraðý anlatýyor tüm bunlarý,
artýk görmemiz lazým,
hiçbirimiz dokunamadýk aslýnda,
düþümüzdeki o bulutlara...




Sosyal Medyada Paylaşın: