Mademki yiðitler pusmuþ,
Ýmdada yetme zamanýný.
Þakýyan bülbüller susmuþ,
Karganýn ötme zamaný.
Kolay av deðildir suna,
Yýlgýnlýk gelmez usuna,
Yatma ölüm uykusuna,
Kefeni yýrtma zamaný.
Ödetiyor her söz diyet,
Yaþamak olmuþ eziyet,
Açýk aramak meziyet,
Gelmiþtir fitne zamaný.
Kendi yazar kendi okur,
Ýlmik ilmik hayat dokur,
Ne þikayet ne de þükür,
Kâr etmez bitme zamaný.
Ayný zaman ayný andýr;
Kimisinin caný candýr,
Kimi acý patlýcandýr,
Yakýndýr gitme zamaný.
Sen çýkarla nefsin sýna,
Gör bak; eksi, artýsýna,
Çýk insanlýk tartýsýna,
Kendini tartma zamaný.
Özcan ÝÞLER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.