ayak seslerimiz karýþýrdý dikenli bahçelerde nefessiz kalýnýrdý soðuk bir taraftan alýp götürmüþlerdi gençliðimizi bize kalan mirasý da böldüler kýrýk bir ayna ve güzden kalan bir gün...
onu da çok gördüler belki güzden kalan günde sen vardýn anýlar vardý seni bana hatýrlatan ne varsa almýþlar seni koparmaya yetmemiþti güçleri az çalmamýþlardý kapýmý yalancý gönüller, yalancý sevgiler ve ben tek bir hayâlle bir baþýna sevgiye bir küs bir barýþýk yaþadým kýrýk bir ayna ve güzden kalan bir günle seni sadece seni, bizi yaþadým...