Bana ilk aþký soruyorlar, vallahi kalbimde kimse yok hem benim bir kalbimde yok diyorum. Epey oldu yýl asýrlar öncesi, ellerim bir meleðe dokunmuþtu o Rab katýna çýktý, ben göðün yedi kat altýnda þeytana yakýn kaldým yeryüzünde.
Nefsimi recm et Züleyha Kevserin en gür akan suyuyla yýka s’özümü, yak çocukluðumdan sonraki bütün demleri, ayýkla ve esirge bu þer çaðýndan günahsýzlýðýmý. Bu sürgün, dilimi lâl eden bir âh Bu dünya, ömrümü her sabah yeni bir tufana boðduran ferman.
Gözlerim masum ve bakýþlarým utangaçtýr Züleyha Sen susarsan ben hiç konuþamam, kalýr zamanýn kapýlarý ardýnda mavi düþlerim. Görüyor musun? hüznüm mutluluða þirk koþtukça derinleþiyor kuyum ve her kervan âmâ geçiyor.
Bir þey de Züleyha Ki kayýp sesimin öcünü alabileyim bütün suskulardan.
Ayný acýyý kaçýncý defadýr hatmediþim ve ayný kavgayý binlerceküsurkez tavaf ediþim. Yorgunluðumun bir mezhebi yok, dur ve dinlen demiyor hiçbir itikad.
Þimdi yüreðim kýþtýr Züleyha Beni gözlerine al ve bir bahar yeniden doður.
Hüseyin Sabruk(H.H) Sosyal Medyada Paylaşın:
H.H Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.