Kumrular için sadece iki dal çöp Yuva kurmaya yeter Umutlar boðulmasýn Hayaller örülsün çiçek açan gözlerde
Ey yalnýz yürüyenler Baþýboþ ayak sesleri kaldýrýmlarda yankýlanýrken Irkçýlýðýn olmadýðý bol güneþli düþüncelerde Umut bizi birbirimize baðlar
Ýlkbahar bitiminde bahçelerde can çekiþen laleler gibi Nefret ve aþk öfkesi yankýlanýyor her yerde Dünya yaþlanýyor insanlar boþ konuþtukça Býrakýn da zaman gölgeleri kovalasýn
Gözyaþlarýmý biriktirdiðim kavanoz kýrýldý Her yorulduðumda çaresiz sana geri dönüyorum Bir güvenlik açýðý oluþturduðumu hissediyorum bu yüzden Artýk sadakat aðaçlarý filizlensin yüreðinde
Umut ýþýðý güven olmadan yanmaz ki Sabýrlý ol yalnýzlýðým demek boþuna Þansým ol ve sýfýrdan baþlayalým yeniden Uçurumlara sevgi tohumlarý atarak
Haydi, caddenin en hüzünlü þeridinden yürümeme izin ver Ýyimserlik dizeleri yazsýn kalemim Mutluluk þarkýlarý yankýlansýn adým attýðýmýz her yerden Toprak her þeyi yutar
Seðmenoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.