Özgüven örtüsü biraz aralandýðýnda Bulutlarýn bedenlerine sýðmaz düþünceler Umut her zaman orada bir yerde dursa da Akýl genelde erir tereyaðý misali Uzun bir sessizlik süzülür ruhun derinliklerinden Yoncaya saklanmýþ keklik gibi titrer kiþi bir baþýna Karamsarlýk yoldaþ olur Tüm duygular ölür bir bir Geriye kayýtsýzlýk kalýr
Yaþamýn hepimize bir hediye olduðunu unutmadan Bizimle oynadýðý gibi onunla oynamak gerek Hayatta hep bir þeyler eksik olacak Basamaklardan düþüldüðü gibi Arada bir tokat da yenecek elbette En aðýrý Baþkalarýnýn týrmandýðý zirvelere asla çýkamadan Onlar için hep bir merdiven olmak
Belki de hayatý abartmamak en doðrusu
Seðmenoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.