YIKIK KENTİN RUHU

Yýkýk bir ruhun þehrindeyim
her yer, her köþe, pusuya kurban edilmiþ
amansýz ,zamansýz düþmüþ hayaller
bedenler topraðýn kanlý göðsüne
soðuk bedenlere üþüþmüþ akbabalar
görünmeyen ruhlar baþ uçlarýnda
farklý dillerde aðýt yakýyorlar,
kanlý sancýlý bedenlerine

hayin kurþunlar menzilde pusuda
bu þehir ölüler þehri
ellerinde alev toplarý can arýyorlar, nefes arýyorlar
kanlý yüreklerine kurban edecek ses arýyorlar
bu þehir sessizliðe gömülüyor
topraðý kýzýla boyuyorlar

semayý aydýnlatan yýldýzlar bir bir düþüyor
býrakýyor kendini bu þehrin yýkýlmýþ yüzüne
bir aðaç gövdesi bedenim
ruhum yaprak yaprak dökülüyor her gidene
görmüyorlar dalýmdan düþüþlerimi
etrafýmda dolaniyorlar ve her adýmda,
kýrýlýyor düþen kolum kanadým

bu þehrin güneþini geceye astýlar
geceyi ay’sýz býraktýlar
kopardýlar yýldýzlarý,tek tek gömdüler topraða
bu þehri kör bir kuyuya attýlar
ayaklarým prangalý, acýlar dolandý bileklerime
her adým kanýyorum iþte sessizce
baþýmý yüreðime yaslayýp yaðmurlarý avuçluyorum
yýkýk bir ruhun þehrinde gidenlere aðýtlar yakýyorum


sensiz ve sessizce…



Sosyal Medyada Paylaşın: