Tanrım

Sonbahar bütün yapraklarýn çiçek olduðu mevsimdir

Üzümün þaraba indiði mevsimdi.
Ateþin turaba döndüðü mevsim için.
Leyla Leyla diye dönen yollarýn
Hepsinin seraba döndüðü mevsim.
Gözümde ayaz,
gönlümde niyaz.
Bir deryaya vardým, dalgalar ahraz.
Kimseler duymadan aðlasam biraz.
Denizin koynunda olsam dilfiraz.
Gurubun rengine çizsem yüzünü.
Kýzýl bir kalp yansa
çözsem fikr,ni.
Þimdi enginlerde bir kýr düðünü.

Tüm gözler birbirine uzak, bütün bakýþlar hýrpani.
Ölüyor buzdaðlarý denizin, bilmiyor bunu Nuh.
Ýnsanýn göðsünde yatýyor hâlâ soðukluðun en deliþmeni.
Kýyýdan uzaklaþan her þey gibi deniz de kendinde arýyor ufkunu tutuþturan çakmaðý tutan o eli.
Ve artýk;
Mavi bir Tanrý’ya dönüyor þimdi denizin rengi.
Seyir defterine düþüyor bir kadýnýn dilinden, gecenin dehlizleri ve o þarkýnýn sözleri.
Bir yudum þaraba meylettik üzüm salkýmlarýnda.
Eee bre,
sirke pazarýnda hamala döndündürdün bizi

Nesnelerin ne kadar da uslular.
Ýnsan sustukça nesneleþiyor...
Katillerin kýlýçlarýný yýkadýðý çeþmeden gelir suyumuz
Kan içip ö lüm kusmalarýmýz onun için

Sosyal Medyada Paylaşın: