DERİN BİR KARANLIK

Derin bir karanlýk içimde
Elemi artar keþfettikçe
Sýðýnak izbeler,
Acýlar saðanak þeklinde yaðar üzerime
Hüznün insana adaletsiz daðýtýldýðý bir evrende
Yeryüzünün zalimleri yanacak öfkenin ateþiyle
Hayret ettim kaç kez, nasýl sevgisiz kaldýk öyle

Kuytuda suskunluk zahiri
Kuþku duyulur her daim
Nutku tutulur, huzursuz hali
Kurur, kan olur gözleri
Ruhu mahvolur, ölür özlemi
Yorgunluk nüfuz eder bedene,
Yokluðu yaþamama nedeni
Sorgusuna mazeret yok, neydi emeli
Korkusunu kalemle alt etti
Tozlu raflarda kahrýn izi
Ciðerler katran dolu, yangýn yeri
Aþk kayýptan ibaret bir savaþ sanki
Sevgi de öyle mi?
Güzelliklerin sokaðý yüksek binalarla çevrili
Dedim nedir bu tarifsiz nefretin?
Dedi ki “Kimse duymuyor sesimizi”
Gerçekten yasaklý mý gülmek bir abinin dediði gibi



Sosyal Medyada Paylaşın: