GÖNÜL ALMA Yusuf Yýlmaz Beni balkona al dedi Gözleri bulutlarda gezerken Birden durgunlaþtý Gözlerinden iki damla yaþ geldi.
Belli ki kýrýlmýþtý birine “Hasettim demek” deyince Baþýmdan buz gibi Soðuk sular döküldü.
Ben ona acýmak istemiyordum Geçmiþ günlerdeki gibi Tartýþalým Bana tatlý sert davransýn istiyordum.
Fakat yaþlýlýk böyle þeyleri istemiyordu Gönlünü nasýl alacaktým Ne yaptýysam olmadý Anladým ki evlatlar Aðýzýndan çýkan söze Çok daha dikkatli davranmalýdýrlar.
O gece hiç uyuyamadým Düþündüm nasýl gönlünü alabilirim Çarþýda gezerken bir dost Bir hatýrasýný anlatmýþtý bana Onu paylaþayým dedim.
Anne babam Heybeli adada yatarken Sen onu ziyarete gidiyormuþsun Vapurda biri oturmuþ yanýna “Abelem! Þerufuðu Muhammet ne iþin var burada? Bu hikayeyi anlatýnca gülümsedi Dün olanlarý unutmuþ gibiydi Ýçimde bir rahatlama oldu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.