GÖMDÜM BEN SENİ

Aþktan sevgiden, eser kalmadý.
Açtým þu topraðý, gömdüm ben seni.
Ýçerim bom boþ, heves kalmadý.
Kalbimden çýkarýp, gömdüm ben seni.

Günümü geceye, çeviren sensin.
Benim için sen artýk, sadece elsin.
Mehtapta yýldýzlar, kökünden sönsün.
Gecenin göðsüne, gömdüm ben seni.

Þahittir kanlý akan, þu göz yaþý.
Sokak taþýna hep, dayadým baþý.
Yýllarca çürüttüm, döverek döþü.
Ýnan’ ki mazime, gömdüm ben seni.

Delice sevmiþtim, þahit o günler.
Parmakla gösterirdi, bizi þu eller.
Aþkýný haykýrmaktan, kurudu diler.
Sevdaný gönlüme, gömdüm ben seni.

Nasýl unutursun, sen o günleri.
Beraber derdiðimiz, taze gülleri.
El ele gezdiðimiz o, ýssýz yollarý.
Bilinmez bir yere, gömdüm ben seni.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: