Rüyamda bir güvercin, olup kapýna geldim. Bekledim sessiz sessiz, hiç kimseler bilmedi. Dalgalandý yüreðim, yaðmurla coþan seldim. "Anam "diye seslendim, sesim duyan olmadý!
Býrakýp da gitmiþsin, hânam haraba kalmýþ, Caným diye sardýðým, canýný turab almýþ Bülbüller ötüþürken, baykuþ avazýn salmýþ. Acýmý anlayýp da, kimse öze gülmedi.
Ey analar,analar, yok olup da gitmeyin! Yýkýk kalýr duvarým, kaybolmayýn yitmeyin! Kime derdimi yanam, toprak olup bitmeyin! Akan bu göz yaþýmý hiç kimseler silmedi.
KARDELEN(Ayrýkotu) 27.09.2022 Tülay Sarýcabaðlý Þimþek Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYRIKOTU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.