DEPREM ÖLÜMDEN BETER!
DEPREM ÖLÜMDEN BETER!
Kaybolmuþ tüm yýldýzlar, zindan gibi bir gece,
Bulutlar küsmüþ bize, kara perde çekiyor.
Toprak ana sancýlý, dua dilimde hece,
Kabarýp sarsýlýyor, öze acý ekiyor.
Gördüðüm rüya kötü, hâyýrlara yoramam.
Bir tek âlim bulup da, ahvâlimi soramam.
Sallýyor beþik gibi, tutunup da duramam.
Dilsiz canlar pek mahzun ürkek ürkek bakýyor.
Bu nasýl bir homurtu, gümbür gümbür gelerek,
Vaveylâyý koparýp çýðlýðýný salýyor.
Baðrýndan yarýlýp da alacaðýn alarak,
Acýmasýz, duyarsýz, yuvalarý yýkýyor.
Nerede gelin gibi süzülüp aþkla doðan?
Yaðmur mu þimþek midir gökten amansýz yaðan?
Sýðýnacak yerim yok aman Allah’ým aman!
Yer gök anlaþmýþ sanki yüreðimi yakýyor.
Örtbas etmek için mi yýktýðýný bilemem?
Gökyüzü aðlar durur, elim erip silemem.
Canlar enkaz altýnda, uzanýp da alamam!
Dayanamaz hiç bir can, gözyaþýný döküyor.
Durup durup salladý, yeter Allah’ým yeter!
Ölseydik kurtulurduk, deprem ölümden beter,
Gördükçe zayiatý, aklým yerinden yiter.
Dizlerim kýrýlýyor, acý öze çöküyor.
Yaralarým derindir, durup durup kanýyor.
Felek kanlý ekmeði, yaralara banýyor.
Yitip giden canlarý, özüm böyle anýyor.
Rahmetle dua ile özü öze çekiyor.
KARDELEN(Ayrýkotu)
O1.10.2022
Tülay Sarýcabaðlý Þimþek
Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.