Medine...Medine Gözde Yütüyor
Bir sefer olsa da düþsem yollara
Þu gönül Medine diye atýyor
Bakýnca hasretle çýkýp yollara
Hicranýn sancýsý gönle batýyor.
Gözyaþým ulaþmaz çöllerde kurur
Bir hasret ki beni yürekden vurur
Varsam Medine’ye hemence durur
Sevgili Resulüm orda yatýyor.
Ne Ferhat’ýn aþký ne yaslý Mecnun
Fazladýr hepsinden bendeki hûn
Yollar deniz olmuþ daðlarsa sütun
Herbiri acýma acý katýyor.
Aþýklar toplanmýþ yanýnda canan
Bendirim aþkýnla yanýp kavrulan
Mekaný katlasam dursa da zaman
Ömür, bir damla su hemen bitiyor.
Dökülsün yollara kýrmýzý güller
Hasretten aðlasýn yaslý bülbüller
Bir name tuttursun aþýksa diller
"Medine... Medine gözde tütüyor."
nuri baþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.