DÜŞ'E DÜŞTÜM
DÜÞ’E DÜÞTÜM
Bir düþe düþtüm! sancýlý, ve aðýr...
Karanlýktý gece, kör’dü ve saðýr...
Ardýmýzda, keskin kýlýçlý töre,
Önde utanç daðý, vermiyor çýðýr.
Düþte, dizlerime düþmüþtü saçýn,
Baðýþla, okþadým! en aðýr suçum,
Bakýþýn býçak, ben kurbanlýk Koç’um
Çal zümrüt býçaðýný, yarýlsýn baðýr.
Ellerim, yüzünde dolandý düþ’te...
Tebessüm eyledin, hoþ bir gülüþ’te
Olur olmaz vakitsizce, gel iþte,
Seviþmeye deðil, ölmeye çaðýr.
Utandý yýldýzlar, sönüverdi ay,
Kirpiklerin oktur, kaþlarýn sa yay,
Düþ’e düþtüm amma! sen uyanýk say...
Uyusam, uyansam kanýyor böðür.
Arif Sami iðde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.