ERMENEK HÜZNÜ

Her hatýra gurbetçinin kârýdýr,
Yaþarken dünyada saklý varýdýr,
Onlar da bu þehrin çocuklarýdýr,
Çocuk hâlâ Ermenek’i sayýklar.

Bir köprünün kitabesi taþýnda,
Hesabý belli dokuz yüz yaþýnda,
Bir mühürdü Taþeli’nin baþýnda
Baraj ile doldu tümden oyuklar.

Sokaklarda sebil akan çeþmeler,
Cumbalara bakar yeni yetmeler,
Azalmýþ sokaktan gelip geçmeler,
Köþede bir nine yalnýz uyuklar.

Bilsen gidenlerin evleri suskun,
Künyesi silinmiþ taþlar da sükûn,
Sýlaný görünce biter her tutkun,
Dönmüyor geriye yüzen kayýklar.

Özbekoðlu hüzün yuttu geverek,
Gel artýk þehrine sen de severek,
Aðlamak kâr etmez dizin döverek,
Bulamaz vah dersin, sonra kayýplar.


13.12.2018
Durmuþ Ali Özbek

Sosyal Medyada Paylaşın: