Bir gül, boynunu eðmiþse þayet Bakýþlar hüzünlüdür. Bil istedim.
Gözlerden sebepsiz akýyorsa yaþlar Ve ýslatýyorsa kirpikleri, Yaðmur olup yaðýyorsa gönle.. Bu yürek, unutamamýþtýr seni Bil istedim.
Bir gidiþte kalýyorsa aklýn Ömür seni ziyan etmiþ demektir. Seyre dalýyorsa gözlerin uzaklarý Geçen zaman iþkenceymiþ insana Bil istedim.
Kimse bilmezdi içimdeki hasreti Yollar uzaktý sana kavuþmak için Ve ben, içimdeki sensizliði Bir türlü öldüremezken, Meðer celladýna vurgunmuþ bu yürek Bil istedim.
Ey! boynu bükük gül goncasý Bilirim ki sen yoksun artýk. Nasýl anlatayým bilmem ki, Ayný þehre yaðmur olup yaðsak bile Sensiz garibim bu þehirde Hem de çok garip Bil istedim.
H. ARSLAN (20.09.2022)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.