ÜMİT

ÜMÝT
Yusuf Yýlmaz
Karanlýklar kaybolurken
Ümit denilen þey tan atarken yeþermeye baþlar.
Sararan yapraklar, sudan;
Hüzünler, sevinçlerden medet umar.
Gözler maviyi arar,
Nehirler meyile akar,
Dalgalanýr rüzgarlarda saçlar.

Nerede olursan ol,
Evde, sokakta, gurbette…
Ümit denilen þey
Yakalar seni en ummadýðýn yerde.
Yeter ki yaþamaya ayak diret,
Birde inat et.

Özgürlük mücadelesidir benim,
Hürriyet, emek ve ekmek;
Mavi bir düþtür rüyalarýmda, gerçek;
Ýyiliði, güzelliði, sitemi sevmek.

Mademki bu amansýz bu çetin
Zorluklarý yendin;
Bu yüzden
Ümidini hiç yitirmedin;
Devam et.




Sosyal Medyada Paylaşın: