el yapýmý bir tutuþtu en fazla
kul yapýmý aþk
bir kalbin içinde var olmak
ve yok olmak kim’liðinden
sen ve ben..
biz olmaya yüz tutan iki yüzsüzdük aynada
iki yakasý bir araya gelmeyen boðaz
ve o boðaza kadar kör düðüm
senin bir hayatýn vardý þu hayatta
benimse üç vakit ömrüm
belimize kadar battýðýmýz o bataklýkta
deli taylar gibi koþmaktý arzumuz
hangi sokaða girsek çýkmaz
hangi limana gitsek yalnýzlarý oynuyorduk sonunda
dedim ya,
el yapýmý bir tutuþtu elimde kalan
kul yapýmý aþktan bakiye
kalbin içinde var olup
yok olma pahasýna kimliðe..