Annem...

*
*
Hiç çocukluðumu yaþamadým,
Hep,
kocaman bir adamdým anne...
Hiç,
yüreðimden gülüþlerim olmadý,
Olmadý elinden tutup,
yol gideceðim bir kimsem...
Minik ellerimle uzandým,
tutamayacaðým,
omuzlayamayacaðým kahýrlara...
Çok acýdý annem, düþen omuzlarým...
Çok acýdý, öpülmeye hasret yanaklarým...
Gözyaþlarýmýn her damlasý,
düþerken dualarýmla,
minik avuçlarým, nasýlda, sýzlardý annem...
Derdimi bile anlatacak dilim olmadý,,
saðýr kulaklara...
Ben hiç gençliðimi yaþamadým annem,
Yüreðimde söndürdüm hep yangýnlarýmý,
Minik bir pýnar olsun sýzýpta akamadým...
Hayatýn aðýrlýðý çökmüþ göz kapaklarýma,
Aralayýpta bir güzele bakamadým anne...
Nasýrlý kirli ellerimle,
pamuksu bir el tutamadým anne...
Erken gittin be annem...
Biliyormusun öpülmeyi bilmeyen,
kirli yanaklarým,
Silinmeyi bilmeyen gözyaþlarýyla,
yýkanýyor annem...

Lacivert 24
Sosyal Medyada Paylaşın: