Her dem
En derin yaralarla baþlar, en derin gülücükler
Geldim, gidiyorum kalbimin kýrýk kapýsýndan
Ben deðilmiyim hep saçlarým darmadaðýn
Yýkýntýlarýn içinde dilim lal, avuçlarým suskun
Elde boþ
Dilde boþ
Yorgun baþým göðsümde
Göðsüm gövdemin gölgesinde
Bitimsiz özlemlere dayanýp
Evimin hudutlarýnda aðlar dururum
Sokaktan geçen eskici
Eskiyen piþmanlýklar
Camdaki kaktüs
Çöle dönmüþ içime, batýrýrken dikenlerini
Acýmaz yaralar, kanamaz artýk ezelden
Usum susar
Ben susarým
Ýçim kan kusar
Ben kustuklarýmla avunurum
En yüksek uçurumlardan düþerken öðrenirsin uçmayý
Göz, göz olmuþ yaralarýný görmezden geliþlerin
Parmaðýnýn ucuyla bile tutamadýðýn umutlarýn
Ya
Hangi daðýn yamacýnda açmayan kardelen
Þiirde gezer olmuþ adýn Leyla diye
Gece gündüz düþen gözyaþlarýn
Ucu, bucaðý görünmeyen dünyada
Boðup gömdüðün hayallerin
Her dem gam içindeki kalbin
Elem dolu, bir zavallý þimdi
Aþaðý tükürsen sakal
Yukarý tükürsen býyýk
Artýk ne soframda ekmek kýrýntýsý
Ne bardaðýmda dudak izi
Çerçevesiz hayallerimin gövdesine dar gelen ruhum
Ve kim bilir kaç kilit vurdum o tükenmiþ ruhuma
Ziyan yýllarýmý müebbete gönderdim
Ýncinmiþ yollarýma, çýkmayýn artýk yeter
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.