Andýðý kadar korur insan, Gönlündeki baðý,, Göz görmese de ruh bilir, Arar ya bazen, Özündeki gerçekleri,,
Ne ses eder baðýrýr, Ne elinde tutar dokunursun, Tadýný ifade edemez, Seyrini gönlünde hissedersin,, Var edenin varlýðý ile dolunca gönül, Aydýnlanýr gönül gözün,,, Kapanýr dünya gözün, Ne çok bir kelâm bekler Ne de bir beklenti ile dinler Bilirsin,, Eksik noksan ne ise tartmaz, Mekandaki varlýða bakmaz, Gönül saðlar her eþitliði Doldurur evindeki her bir eksiði,,
Gönül evini ziyaret Dost ile ziyade olur, Gönül sofrasýndaki nimet Tefekkürle hasýl olur Az demez þükreder Varlýðý faný ile ölçmez, Rýza kapýsýdýr duraðý Huzuru Ýahidir, herþeyin dayanaðý Yolu bulandýran zan ile gelen þüphedir Yol üstündeki imtihaný,,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.