NEFS VE NEFES ARASİ ÖMÜR

Sondaki ahval-i hali tefekkür,
Gerçeðe yakýn eder,
Nice olacaðýmýz þimdide,
Anýn içindeki halimizde,
Þimdiyi ölümsüz eden,
Dünyamýz mi, vuslat mý?

Dünyayý nefsi ile ölümsüz eden,
Öldürür gönlündeki cevheri.
Görmez aslolan gerçeði,
Nefs kandýrýr, son anda uyandýrýr,
Renk, ihtiþam, metaa..
Hepsi toprak üstünde gözönünde,
Toprak olunca imtihan defterinde,
Ýþte böyle..

Vakit geçtir dönülmez nefes bitince,
Ne nefs kalýr benliðinde,
Ne dünya kalýr yanýnda,
Ýmtihan ya hani, nefes bitti,
Hepsi gitti, kalan bizi vuslata taþýr,
Halimiz, defterimiz orda açýlýr.

Nefes cana dayanýnca gönül haykýrmak ister,
Aç ise ses gelmez, Hakk diye inlemez,
Ahh etsen ne kâr, gitmiþ bitmiþtir ahuzar
Zaman geriye gelmez.

Aðlayan gönlünü duyar kývranýrsýn,
Dünya sýrtýný döner, nefs ise halini seyreder,
Ýki kelam etmek için gönlüne ulaþmaya çalýþýrsýn,,
Konuþur mu gönlümüz soyletirmi dilimize?
Ahh mutlu sona erdirir mi?
Vuslatta huzura erdirir mi?
Hâk ile bir iken, Hakk dilini söyletir mi?
Hakk derken yanar, yanarken aþka konar mi gönül?

Dünya konuþsa ne ki sen sýrra ermeyince,
Gönlün susmuþ, sustukça yok olmuþ,
Varettigin herþey yoluna taþ olmuþ,
Biriktirdiðimiz taþlar üstümüze toprak,
Ahhh ne zor,,

Tevhid bilincini bilmeyince,
Bildiklerin hiç olur,
Toprak üstünde ot gibi bekler olur,
Gelmez bir adým öteye, kalýr toprak üstünde..

Aç olan benliðimizi doyurdugumuz kadar,
Duyarmýyiz gönlümüzün sesini,
Kulak kabarttigimiz fani kadar,
Duysak alçalsak biraz,
Eritsek benliðimizi tevhid nuruyla,
Hakk katýnda yükselmek için.
Erissek gönlümüzün muhabbetine,
Sustursak dünyayý, duysak gönül sesimizi,
Haykýrsak,bizden istediði gercekleri,
Hakk ile Bir, Hakk diyerek ,
Açsak gönül defterimizi,
Dost ile Bir teveccüh edip,
Kalp ile geleni ,gönle söyleyeni,
Duysak, anlasak yaþasak...
Gönlümüzü ölümsüz kýlsak,
Onun istediði ile doysak
Ýlahi Rýza ile yaþayarak,
Vuslata aþk ile erenlerle bir olsak..



Sosyal Medyada Paylaşın: