KARA

Denize bakýyordu derin derin.
Üzgün gibiydi,
Bilmiyorum ki;
Sinirli miydi?
Çok görmüþtüm o hallerini,
Bu sefer bir baþkaydý sanki.
"Ne oldu?" dedim.
Sustu.
Cevap vermedi.
"Kara" dedim,
"Ne oldu?"
"Gitmiþ"dedi,
Sesi önce titredi,
Bir þey diyecekti,
Kelimeler boðazýna týkandý sanki,
Anlatamadý,
Titredi
Körpe bir aðaç,
Kuru bir yaprak gibi

Anlamadým giden neydi?
"Kara" dedim,
"Ne gitti,kim gitti?"
Sustu Kara,
O küçük kulübesine girdi.

Saçlarý beyazdý Kara’nýn.
Býyýklarý,sakallarý da,
Ýçtiði sigaranýn býraktýðý sarýlýklar dýþýnda.
Gözleri masmavi idi,
Deniz gibi.
Að çekmekten çatlamýþtý elleri.
Soyadýndan gelirdi Kara ismi.

Bilgiliydi Kara.
Vardý bir cevabý her konuya.
Ekonomi,ticaret,
Felsefe,Siyaset.

Hiç evlenmemiþ Kara,
Bir kere çok sevmiþ,
Komünist diye babasý vermemiþ.
Kara ,sevgiye küsmüþ,
Bir daha sevmemiþ.
Ýki duble atýnca depreþirdi sevdasý.
O zaman,
Bir þiir okurdu, önceden yazdýðý,
Ya da usulca çalardý baðlamasýný.
Sevdiðinin adýný hiç söylemezdi,
Bahsederken sadece "Aþk" derdi .

Denize að atardý Kara,
Ekmeðini denizden alýrdý.
Çok tutarsa satardý,
Dostuda,seveni de çoktu,
Bir de köpeði,can dostu.

Baðlamanýn sesi geldi kulübeden,
Koþarak girdim içeri,
Baktým gözünde iki damla yaþ
Baþýyla bana otur dedi.
Býraktý sazý usulca,
Baþýný öne eðdi Kara.
"Aþk ölür mü be"
"Hiç Aþk ölür mü?" dedi.

O günden sonra Kara hiç gülmedi.

Sosyal Medyada Paylaşın: