GÖLGE

GÖLGE
Ben gölgemi Horasan’ da unuttum
Çýraklarýn üþüdüðü bir Eylül sabahýnda
Beyaz peçesini indirmezdi daðlar
Sýra sýra türkülere dizilirdi
Yollarda uykusuz bir sonsuzluk kalmýþtý
Bir otobüs gelirdi
Cocukluðumuzu bizden önce alýp götürürdü
Her gidenin gölgesi söyleþti
Otuzunda ihtiyarlarýn biriktiði bu kasabada
Bir kent baþka bir kentte büyüdü durmadan
Sen büyümedin,gittikçe kayboldun
Eski bir fotoðrafta
Seninle birlikte bir ýrmak yitti
Nal sesleri küstü, göç eyledi sýrdaþ kuþlar.
Ah! Saçlarýmdan Aras’a dökülen baharlar
Belki bir gün gelirim bir çerçinin heybesinde
Ýsli mataranýn demli çayý kývamýnda.
Müjde olurum belki,telaþlý kadýnlarýn sevincinde
Oysa yitiktim
Lime lime doðranmýþtým
Bir övgünün divanýnda
Çaðýrsam eski oyuncaðýmdan
Dökülmüþ kelimelerimi
Bir çocuk yazsa geçmiþ bir baharda söyleyemediklerimi
Sosyal Medyada Paylaşın: