YORGUN ŞEHİR

Yorgun sularýnda upuzun
Yatýyor bu þehir
Bu kýþ sessizce geçiyor
Hýrçýnlýðýný usulünce okþayarak

Zihnimde zaman hissizce durmuþ
Ýsmini bilmediðim bir boþluktur
Önümde akýp giden

Yürümekten korkuyorum
Tüm adresler silinmiþ belleðimde
Þu modern maðaralarda üstüme düþen
baygýn bakýþlar da neyin nesi?

Daha yaza çok var
Bilerek unuttum baharý
Çoktan eteðini çekmiþti bahar
Bu þehrin kýrýþýk ellerinden

Yan yana dizilmiþ
Uzun karanlýklar var þimdi
Boyunu bilmeyen kederlerim
Loþ ýþýklarýn kapýsýnda asýlý

Bir kýþ hüznü belki
Kar eridi
Bir buz kaldý
Ýçimde erimeyen

Sokaklarda merhamet süpürülüyor
Ne aðýrlýðý vardý ki bu kedinin bu yola
Çýrpýndýkça üstünde bu yolun
Minik minik yazýldý kayýp

Yoksa kalbiniz neye yarýyor ki gözünüz
Zavallý! Öylece kaldý oracýkta
Meðerse çok aðýr ölünmüþ
Ölülerin içindeymiþ o da

Kaç asýr oldu öylece uyuyorsun
Ey þehir!
Yorgunluðunda akan sular
Çürüttü kalbimizi
Aç ne olur kapýsýný
O eski sokaklarýndan birini
Görsek bir kere
Kuþlara ev yapan merhamet medeniyetini

Ayhan Altun
Sosyal Medyada Paylaşın: