Masumiyetin gölgesinde yalnýzlýðým Arar durur âlemi, ölümü özleyen aþkla Her zaman içimdeyken Yanýlýp da dýþýmda sandýðým Ölüm kalým meselesine dönen Cevapsýz sorgular yumaðým.
…ve bilirim ki gülüm solmayacak …ve eminim ki kitap arasýnda kalan mazim
Kendimden uzaklaþtýðýmda Tenden sýyrýlýp nefsin yenilgisiyle son bulacak Ruhum oruca yatacak Son duraða geldiðimi hatýrlatan ayraç görevi Bir meleðin ellerinden olacak
…ve dilerim ki gül suyunun günaha etkisi
Sahibi olmadýðým maddelerden vazgeçiþ kadar Zor olmayacak.
Lâlezarda sen baþka Diðerleri güzelliðine secde eder Korku ve kýskançlýkla Ben maðrur Sen vakur Sen soylu melekî Herkes yok saymak isterken Sen Burak þahlanmasýyla Sonsuz özgürlük timsali Bir kez ve son kez hissettirirsin kendini .
Mucizeyi ispatlayan öyküm Yaþandý ve bitti Yarým kalan dünyevi iþlerim Fâni dünyadaki misafirliðimin Tek delili.
Dinle melek! Randevuyu tamamlayan herkese Yârenlik et Yoksa Muamma’ya giden büyük buluþmaya Dayanmayacak bu yürek.
Ey þiir! Keþfedilmeyi bekleyen bir gizemim var N’olur oyalama beni Þimdi uyanma zamaný Vakit geldi .
Özden HORAN 2008-EDÝRNE
Sosyal Medyada Paylaşın:
soloyin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.