Sana uçurumsun demiyorum ama Bu karanlýk yalnýzlýða Ben senden düþtüm...
Sonu selametten uzak sabýrlar biriktirdim, Hiç bir iþe yaramadý. Þimdi ruhumun sabýr çöplüðünde, Küçücük bir isyan arýyorum.
Sana kollarýmýn kelepçesi demiyorum ama Bu tutsaklýðýn hükmünü Ben senden aldým.
Bir duvar örmek için yýktým bu kaleyi, Kum gibi daðýldý gitti iyimser öykülerim. Toz toprak içindeyim Kolum dizim yara bere Þimdi yollara daðýlmýþ kalbimi topluyorum.
Halimden haberim yok kendime yaban oldum, Deli bir derviþ gibi yollar eskitiyorum. Kuþlarla kavgalýyým aðaçlar küsmüþ bana, Týrmandýkça yükselen dað gibi yalnýzlýðým.
Sana seni sevdiðimi söylemiyorum ama Ben senden baþkasýný sevmeyi bilmiyorum...
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.