Ayaz

Bu ilk ayazým, deðil,
Sanma ki ömrüm, bahar dý.
Yokluðunda mý, hissettim ayazý,
Ne farkýn var dý, mevsimleri çalanlardan...
Varým deyip, kaybolanlardan...
Ýçimde, söndürdüðün ateþ, sondu,
Sabrým, taþlarý çatlatan oldu.
Düþmeden kalkmayý, öðreneli çok oldu,
Güneþ hep hatrýma doðdu...

Kaç ayaz dindirdim,
Semayý yere indirdim.
Yaþamayý da, yaþatmayý da bilirim...
Kýþýn sonu gelecek, affý sakýn umma,
Baþ sürdükçe, sabýr taþýna,
Binbir, ah yazdým adýna,

Çok gemiler batýrdým, okyanuslarda.
Küçük bir dereydin, hayatýmda,
Boðulmam, vururum kendimi karaya.
Gözüm, bahtýmdan da kara,
Sen alt tarafý yürekte, ince bir yara.
Basit hata, hafif meyil,
Bu ilk ayazým deðil...

Susar gece...
Susar dikeklerim,
Bir aðýt kadar sakin,
Bir þarký gibi, kimsesiz..
Ertesi bu, tüm acýlý zamanlarýn.
Kýrýlmýþ... Aðlamýþ...
Solmuþ, yazgýsý ömrümün
Sözcüklerim dudaklarýmda,
Kalemim elimde ilk bahar.
Bu ilk ayazým deðil...
Sosyal Medyada Paylaşın: