Sonbaharın Rüzgarı Üstüme Esiyor

Sonbaharýn rüzgarý hüzün olup
Yüreðime dokunuyor aðaçlar gibi
Yeþil yapraklarýmý döküyor
Giden gençliðim gözümün önüne geliyor
Yarý uyanýk dalgýn halimde
Serap olup uzaktan hatýralar bana el salýyor

Maviden griye dönüyorum beyaz bulutlarým
Kül rengine dönüþüyor yaðmur toplamaya baþlýyor
Henüz gürültüsü olmayan yýldýrýmlar çakýyor
Ilýk rüzgarý biraz daha soðuk esiyor
Sirayet ediyor damardan iliklerime

Baktýðým her yana yanýk turuncu tonlarý
Yansýyor onu izleyen göz perdelerime
Kocaman bir boþluk içinde
Savuruyor beni henüz adý konulmamýþ bir fýrtýna
Anlamlarým anlamsýz oluyor birden
Aklýmýn karýþýk koridorlarýnda

Geceleri uzun geçen saat geçmez gibi geliyor
Dalýnca düþünce ýþýk o sokaklarýna
Bildiðim yönümde siliyor hafýzamda
Dolandýrýp duruyor ayný yerde
Hayallerin hapis edilmiþ çýkmaz sokaklarýnda

Hoþça kal diyorum gidip te gelmeyen günlere
Selam veriyorum bakarak o günlerde
Çekilmiþ fotoðraflara biraz sarmýþ güz gibi
Ya da solmuþ siyah beyaz haliyle
Nereye dokunsam hatýralar fýþkýrýyor
Sosyal Medyada Paylaşın: