Şiir Mevsimi

Mavi ve duru bir mevsimin çiçekleriydi ellerin
Kokusunu yalnýzca benim bildiðim

Bu mevsimin aðaçlarýnda renkler dansa kaldýrýrdý birbirini
Bense seyrine doyulmaz bir manzarayý izlerdim
Gözlerinden ve kirpiklerinden geçen
Güneþ yatýya kalýrdý yüzünde her akþam
O ýsý, o ýþýk yayýlýrdý dünyama teninden

Sýrf sen baktýðýn için, denize çýkardý sokaklarý evimizin
Sevgilisi hayalin olurdu tüm kaldýrýmlarýn
Ve içinden maviler geçerdi
Beyazlar
Yeþiller
Gözlerin geçerdi
Bir kitap cümlesi gibi sözlerin geçerdi
Her birinin altý çizilmeliydi
Öyleydi çünkü
Seni bilmek ve seni yazmak
Seni okumak ve anlamak
Büyüleyici bir paragrafýn satýrbaþýnda
Senin adýnla baþlamaktý cümlelere
Hiç kullanýlmamýþ bir alfabenin
Yepyeni harfleriyle

Güncemde bir sayfa hep soracaktý bana
Ne kadar daha anlatamayacaðýmý seni hece hece
Naif bir cümlenin kýrýlgan öznesine baðlýlýðým, diyecektim
Kac yaþýndaydým daha ben
Sanki yüzyýllardýr sürüyordu sana hayranlýðým


Þimdi
Yürüyecek yine aklým yüzünün koridorlarýnda
Yüzün, güncemin arasýnda sakladýðým gül yapraðý
Yüzün gül kokusu


Seni anlattýðým her cümlem biraz eksik
Ýncinme olur mu?



Büþra Nazlý






Sosyal Medyada Paylaşın: