KIRGIN YILLARIM

Kar ayazý üþüttü,
Dondu çiçekler,
Soldu yapraklar,
Arý olsan da konma,
Kurudu tüm dallarým.

Bilmeden bendeki seni,
Veda bile etmeden,
Ürkek bir sevda kuþu olup,
Kaygýsýzca uçup gitmiþ,
Sözü, kelamý öldürmüþ,
Kefenle kalmýþtý ahlarým.

Kar ayazý düþtü ellerinden,
Sevgi ezildi avuçlarýnda,
Ve bir daha uzatma ellerini,
Unutulsun yarým kalmýþ bu sevda,
Belki kabuk baðlar,
Sana kýrgýn yýllarým.

Yutkunmam odur ki;
Gidiþin yakýyor zannetme,
Silemediðim bir hayalin var bende,
Nasýl kalmýþ bilmiyorum,
Ýþte o gözlerimden silinmiyor,
Bir onu isteme benden
Onu hep gözlerimde saklarým.

Cemre düþse de gülüþlerine,
Bir daha yeþermeyecek,
Kuru bir söðüt dalýdýr o eski aþk,
Gülüþlerin bende hiç ýsýnmayacak,
Cevaplar bana mahsus kalacak,
Yýkýldý o eski daðlarým.

Sorma alýn yazýmý;
Allah var, gam yok;
Vakit dediðin nedir ki?
Bir göz kýrpýmý zamanda
Geri dönülmez yollarda
Aleni olur sýrlarým

Sonrasý mý?
Bakmýþsýn ýsýnýr sularým
Varsa toplanýr arkadaþ ve dostlarým,
"Faniyi nasýl bilirsiniz?" diye duyulur;
Bilmiyorum iyi bilirler mi beni?
Bir avuç toprak doyurur,
Benim de gözümü,
Ve bir bir sorulur hesaplarým.

01.06.2017
Durmuþ Ali Özbek


Sosyal Medyada Paylaşın: