Kulak kesildim. Uzaklardan ünleyen bir ses.. Kimsin sen... .... Ayaðýnda üç zincir Ruhunda üç bukaðý ile ben Gülmek isteyipte gülemeyen ... Gayrý gözyaþým akmaz Bakmaz gözlerimin içine o eski fotoðraflar Kalabalýklarýn sesime saðýr sarmalýnda ... Yüzümde gülmeyen gülücükler ile Yuvarlanýrken paldýr küldür Küldür sinemden semaya savrulan Hayatýn bozuk kaldýrýmlarýnda Aðýr aðýr yürüdükçe Ellerimde yanýlgýlarým Ceplerimde yenilgilerim Seyreder suretimi kýrýlmýþ aynalarda
Ne çok yoruldum kan ter uykularda Kuytularda vuruldum Titreyen kirpik uçlarýmdan ... Bir uçurum kenarýnda ömrü sorgulayan Derin bir sessizlik girdabýnda Kelimeler sarpa sardý Seçemedim derdimi anlatcak sözcükleri Kendimi bildim bileli Gözümün deðdiði tüm þiirler Bir yaðmur sonrasý ýslanan tüm sokaklar ... Kadim bir köydeki kabir kadar dardý
Öz yaþýmý ilk döktüðüm günden beri Hüzne adým gibi aþina isimsiz yollarda Tarifsiz elemler taþýmaktayým ... Saramaz otacýlar, kimse saðaltamaz Ruhumda sýzlayan yaralarýmý Tüm anýlar bulanýk Albümlerde resimler soluk hepsi gölgeli Gölgeler içinde Hayallerimi yazarken eriyen kara Ýçimde çaðýldayan gözyaþý seliyle Sahralarda med cezirler yaþamaktayým
Gayrý terkedilmiþ bir istasyondur kalbim Yolcular uðramaz Kimse tren penceresinden el sallamaz ... Sýzlarken burnumun direði Havadaki kömür deðil üzerlik tütsüsü Üzüntüsü içimdedir ardýmda býraktýklarýmýn Hazan yeliyle uçuþurken yapraklar Daralýr nefesim... Kalbim kýrýk... Bitimsiz bir hýçkýrýk ve özyaþý, Kederin ufuklardan yüzüme yansýyan süsü
Kirpiklerimde kopan bir hüzün fýrtýnasýdýr Yorgun gemiler bir bir batar Her bakýþta sýmsýký kederi bürünen gözlerimde ... Yüzümdeki çizgiler eskiyenlerin hatýrasýdýr Ümitler sessizliði gömülür, Þafak atar... Elemler kol gezerken yüzümdeki çizgilerde Gülüþler hüzünlü bir o kadar uzak Tuzaklý tüm kapýlar, Pencereler kýrk kilit... Gidecek yer yok kendi özünden baþka
Muhammed Mehmet GÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.