sen derinden gelen aþk acýsý
anlat bana eylül akþamlarýný
kýr çiçekleri renginde
kýzýl kor demetlerince
þehrin kenarýnda solan
gelinciklerin baharýný
iþte bu sebepten
bu þehirde hava
türkülerin teri kadar
aþk acýsý kadar aðýr
bir eylül ikindisinde aþklarda solar
leyla düþleri görenlerde
uzun yolculuklara hüküm giymiþlerde
ah vefasýz
ne bileyim iþte
bir geliversen
yýkýp aramýzda ki örülü duvarlarý
þimdi deðilse bile biraz sonra
sokak lambasýnýn altýnda
eylül soðuðunda
tek baþýna çýkýp gelsen
hiç hoþuna gitmese de veririm mantomu
giymen için
serin yaðmurlardan arta kalan zamanlar bitince
tanýmlanmaktan býkkýn direnmeler sona erince
hayatta bir renk
bir ýþýk
bir de sana hayýflanýrým
geride kalanlarým aslýnda
aðýr hasrete kelepçeli
o þarkýyý
ve ellerindeki sýcaklýðý bilmesem
kalmamýþtýr artýk söyleyecek hiç bir sözüm
güz odalarýnda çoban yýldýzý
bütün yýldýzlarýn önünden kayýp giderken
yönler birbirine öyle kördüðümken
eylül gecelerinde
çýkýp giderken
basamaklara býçak gibi vuran ayak seslerin
suya koþan ceylan gibi sýçrayarak aþarken
diyelim ki rüzgar önüne katmýþ seni
öyle bir aðaçtan bir yaprak misali
seni yaþayamamaktan korkarým
elma dersem gitme
diyemesem kal ne olur
diyelim ki biz zaten öykülerin
iki deniz kuþuyduk
þiirlere sýzarak gizlice
kendimizi bir daha yaþýyorduk
hey…gidi hey
bir öyküde sen yazsan
hiçbir duygu ýsýnmaz mý yüreðinde
gece ve kahve iþin bahanesi
bir eylül gecesi
ay ýþýðýnda büyütmek istersen eðer
yürekte açan çiçeði
yürüyelim öylece
sýrlarýmýz þiirlerde kalsýn
masal deðiliz ki
bir fýrtýna sonrasý sevdalýyýz sadece
yýllar dillere
günler güllere
aþklar gönüllere gire gire akarken
birden devran dönmüþ
güneþ sönmüþ
med-cezirler kaplamýþken sahilleri
denize bir martý tüyü düþmüþken
bir eylül sabahý
güneþ bir daha doðarken
aþk dediðin aðýr hüzün
þairin usunda hala uyurken
keþfi yasak þiirlerde
sen
redfer