Bu kaçıncı Ayrılık ?!..
Zifiri karanlýkta düþtüm arzýn kýskacýna
Yeni soluk alýp verme çabalarým
Unutturmamalý yalnýzlýðý.
Etrafýmda sevinçle karýþýk çýðlýk nöbetleri.
Oynatarak ellerimi, ayaklarýmý, çýrpýnmalýyým
Aldýrmadan, aldýrýþ etmeden onca sese
Anlamsýz sözcüklere…
Gemini kýran küheylanlar toz duman ederken ortalýðý
Kimselerin çekinmeden söyleyemediði türküler söylemeliyim.
Þarkýlar, naatlar kasideler…
Kendime özgü kelimeler bularak,
Yeni lisanýhâl dilimle konuþabileceðim.
Koparken körpe yüreðimde vaveylalar,
Haber vermek için geliþimi,
Tenha kimsesiz virane köþelerde habersiz
Yüceler yücesi Hâlýk’ýn iniþli çýkýþlý kullarýna.
Çýkýþýn mahlûkatýn eriþmeyeceði atlas sedirler
Ýniþin alçalýþýn son noktasý olduðunu.
Gözlerimi açýp açmama karasýzlýðýna býrakýp,
Tüm cesaretimi toplamalýyým.
Küçük yalnýzlýklarý ardýma alýp koca yalnýzlýklara,
Henüz ýrgatlarýn bile keþfedemediði yeni yollar bulmalýyým.
Avans vermeden kimsenin kuruntusuna,
Geceleri kýþlýk erzak gibi saklarken,
Rutubetli gizli köþelerinde kilerin,
Âdem’in hamurundan yapýlmýþ küplerde.
Suluðuma sarýlmadan hasret çeker gibi,
Güç almak, öç almak için yeni düþtüðüm hayattan,
Sarp kayalara týrmanarak bir sincap edasýyla,
Girdiðim kimli, kimsiz bostanlarda,
Hevese tutsak ellerim ve ayaklarýmýn küçüklüðü,
Küçük düþürmesin beni.
Çýrpýnýþlarým, meydan okuyuþlarýmýn ilk iþaretleri deðil.
Dizginleri elden býraktýðým sanýlmasýn.
Yýllarý nasýl yalnýz býraktýðýmý göstermeliyim.
Mahpus günlerinin intikamýný almalýyým bir bir,
Ýçerde geçirdiðim.
Mesafelerin uzaklýðý hiçbir zaman daha uzak olamaz,
Gönül uzaklýklarýndan.
Hangi mevsim eserse essin rüzgâr,
Ýlkbahar yapraklarý, fazla direnmemeli önünde.
Ekmek çalýnsa da ýrgatýn midesiyle,
O farkýna varmadan,
Hâlâ eskimez insanî düþüncelerle,
Savrulurken hayatýn bulvarlarýnda,
Marabalarýn cami önlerindeki muammalý halleri,
Zehirlenmiþ mahalle ’muzurlar’ý gibi,
Okunmaya çalýþýlýrken elleri arasýndaki iki çukur halkada
Devasýz derdin pençesinde çýrpýnan baykuþlar,
Derdinin gözlerini kamaþtýran güneþten ibaret olduðu zannýyla
Atmamalý kendini karanlýk dehlizlere
Çoban azýksýz, yetim katýksýz kalýrken...
Ayaklarým geçerken eþkiyânýn kurdu pusuyu yararak,
Geçit vermez daðlarýn büyüsü bozulup,
Bir balyoz gibi inerken zorbanýn þah damarýna;
Dikenler gülün etrafýnda yeniden devinmeli,
Düþ kurmak için.
Yeni bir düþ…
Yeni bir dünyayý gölge gibi alýp ardýna salýnmalý
Servi söðütler...
Mehtaba kafa tutan buðulu gözlerin büyüsü,
Gecenin iki yakasýný bir araya getirerek daðýlmasýn diye,
Sýyrýlmak için arasýndan dünü sýrtlayarak,
Koþarken kaçýrmamak,
Uzun ve uzak hedefleri.
Kösteklere aldýrmadan
Yýkarak bentlerini.
Kendilerini dahi sanan mimarlar,
Önünü kesmek, engel olmak muhayyilelerine dalarken,
Güneþ nasýl söz dinlemez,
Nasýl boyun eðmezse koca çýnarlar serseri yellere,
Yüceliðinden taviz vermeyen daðlar,
Düzlükleri nasýl serinletirse,
Kurumuþ dudaklarý ýrmaklarýn aðustos sýcaðýnda…
Kimi çok, kimi yok yemekten düþerken hastane yollarýna ,
Kollarýmý açarak uçmalýyýyým kurtulmak için yangýndan,
Yarýnýma el koyan korsanlar yaklaþmadan menzilime.
Fikrim kabul etmezse alçak daðlarýn zorbalýðýný,
Kafa atmalýyým can damarýna,
Öteleyerek önüme gelenleri,
Yýllanmýþ suskunluðunu bozan volkanik lavlar gibi
Sünerek kaçýþlarýn ardýndan…
Mektepler vesile olunca ayrýlýklara
Aldýramadan dökülen incilere gözlerimden
Anladým dargýnlýðýmý.
Ýsyaným;
Ne tüm güzellikler içinde beyaz bir kelebeðin,
Kokuþmuþ insan sülietlerinin kirini temizleme çabalarý
Ne derebeylik kurma sevdalarý
Kavgamýz, topraðýn suya karýþmasý
Ýlk ruh üfleniþiyle baþladý.
Bir lokma ekmek, bir katre su uðruna
Dost düþman ayýrt etmeden
Süzülüþüyle nazlý, niyazlý…
Kaçýþlarýn yakalamak olduðunu anladým vedadan.
Arkasý gelmeyen ayrýlýklar önünde.
Çiçeðin dikine hasreti,
Kuþ konmaz kervan geçmez bozkýrlarýn,
Yüreðinin en kuytu yerlerinde beslediði billur sesli kekliklerin,
Ayrýlýklarý geldi aklýma.
Nöbet deðiþimi zamaný geri almýþ.
Varýþý olmayan kaçýþlar bekleyiþlere
Kapý aralarken ecel…
Kalbimi sahta bir dost edasýyla mavzer kurþunu,
Delerken en ince, en hassas yerinden,
Mevsimlerin son baharda kararlý yürek çarpýntýlarý,
Olaðan yaþamlarý vururken acýmasýzca sert kayalara,
Uyanýrken kainat derin uykusundan
Yýrtarak gaflet perdelerini,
Boyacý, simitçi, supyanlar,
Ayaklarýnýn altýndaki devinime aldýrmadan.
Yarýþýrken toy atlar çatlarcasýna kulvarlarda
Yediði iki lokma ekmeðin bedelini ödemek için,
Önü ve arkasý kabarýk hesaplarý.
Bir veda yapraðý daha düþer takvimden
Göðün ve yerin anlaþmasý seherde,
Ateþlerken ümit fitilini,
Nasýrýyla güçlenen minik ellerim,
Yeniden dönerken ürkek ve titrek günlerine,
Daðýnýk saçlarýma aldýrmayan eþiðim,
Ýçinden çýkmadan haydi dön! Diyen döþeðim,
Ýki ayak üzerinde milli kahraman edasýyla,
Zafer turlarý attýðým dar sokaklar,
Alýþamadýlar dört ayaklý yýllara dönüþüme.
Hazýr deðiller…
Koynumda büyüttüðün yýllarýn küskünlüðü,
Hesabýný yaparken,
Baðrýmda yeþeren acý güllerin kulak çatlatan naralarý,
Alçalýnca,
Vasiyetimi yazarak arý výzýltýsýyla,
Aðlamaya mecali kalmayan,
Meltem rüzgârlarýna son isyan hazýrlýðýnda baþým.
Üflesen sönecek fener gibi duran gözlerimin üstüne çivili kirpiklerin
Suskunluðu kalacak hatýrda,
Yüreðimde kalmýþsa hala sayma cesareti,
Konuþ Ey gözlerim!
Bu kaçýncý ayrýlýk?!..
03.09.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.