GÖNÜL

Ýçimde bir garip his var,
Yaþamayan bilmez gönül.
Hasret önümde bir duvar,
Garipleri salmaz gönül.

Döndüm serseri mayýna,
Ümit yok dünden yarýna,
Ahir ömrün zararýna,
Geçen günler gelmez gönül.

Gidersen burnun dikine,
Rastlarsýn itin tekine,
Düþürür seni bekine,
Göz yaþýný silmez gönül.

Tutunma deli ipine,
Bakýp aldanma tipine,
Güvenme hiç servetine,
O da biter kalmaz gönül.

Akýlsýz baþlar uslanmaz,
Altýn olan kalp paslanmaz,
Kötüye omuz yaslanmaz,
Derdin nedir bilmez gönül.

Doymaz alem temaþeye,
Çýkan cin girmez þiþeye,
Atýlýrsýn bir köþeye,
Beklediðin gelmez gönül,

Nerde týrak orda býrak,
Olsun dost baþýndan ýrak,
Kara toprak en son durak,
Baþka durak olmaz gönül.

Uyma sakýn ona buna,
Yaklaþmýþsýn malum sona,
Haydi git kendi yoluna,
Kimse senle gelmez gönül.

Düþtüysen alem diline,
Baykuþlar konar gülüne,
Kem söz dokunur teline,
Gülen yüzün gülmez gönül.

Velhasýl uyandým düþten,
Ýþkillendim bu gülüþten,
Eðer geçtiyse iþ iþten,
Hayat boþ çekilmez gönül.

Necdet Akcakaya
26.05.2022
Sosyal Medyada Paylaşın: