YEĞEN
Þikayet etmeden kara bahtýný,
Geçirdiðin bir gün varmý ki yeðen.
Her doðan güneþe söyle þarkýný,
Doðupta batmayan varmý ki yeðen.
Yanan o ocaðýn çýrasý sensin,
Yaðacaktýr yaðmur vakti bir gelsin,
Sen metin ol herkes maskara bilsin,
Yazýlandan kaçýþ varmý ki yeðen.
Yýldýramaz bizi ne kar ne boran,
Aha þu bahardýr ufukta duran,
Unutmaz bizi bu düzeni kuran,
Zahmetsiz bir kazanç varmý ki yeðen.
Þükür et rabbinin verdiklerine,
Ýnanma herkesin dediklerine,
Müsadesiz sana yapýþan kene,
Hala buralarda varmý ki yeðen.
Odun bitti ise yak sende tezek,
Býrak hüzünleri beraber gezek,
Yemezmi kuzular biraz ot versek,
Elde ve avuçta varmý ki yeðen.
Býrak yoksulluðu gönlün zenginse,
Hastamýz ey olmaz tabip de gelse,
Belki çare bulur derdimi bilse,
Hayâl ambarýmýz varmý ki yeðen.
Söylenen o Türkü barak havasý,
Açmak için artýk gülün sýrasý,
Kabul görür iyilerin duasý,
El açýp yalvaran varmý ki yeðen.
Kul sýkýþmayýnca Hýzýr gelmezmiþ,
Hazýra konanlar kýymet bilmezmiþ,
Yaþam kýsa sonsuzadek sürmezmiþ,
Kadir kýymet bilen varmý ki yeðen.
Bekle biraz hele bahar bir gelsin,
Erimez dediðin karlar erisin,
Çiçek açan aðaç meyveyi versin,
Vakitsiz hiç bir þey varmý ki yeðen.
Uzaktan hoþ gelir davulun sesi,
Bahtýma yazýlan bu neyin nesi,
Garibin dünyada olmaz kimsesi,
Necdet’i bir soran varmý ki yeðen.
07.05.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet Akcakaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.