Zor sanat þu mahpusluk Dayanýlmaz Ne doyumsuz duygu Sevgilinin ardýndan hüzünlenmek Ýç çekerken erimek Kendi kendini yemek Boþluða düþmemek, direnmek Ýki haftada bir görüþmek Ýçine bir köz düþmek Ben içeri, Sen dýþarý giderken Aðýlarýn, acýlarýn tünediði Koparýr götürürdün yüreðimi Yaralý gurbet kuþlarý gibi O mazlum, o masum gülüþlerin Boz kýrlar gibi derin Asýlý kalýrdý, gözlerimde gözlerin Alamazdým kendimi senden Bir karacanýn, akarcanýn Topraða akan ýlýk ýlýk Þarapsý kaný gibi sýzardýn Ýçimden de öte içime, iliklerime Tükenir, bitkin düþer Gelemezdim günlerce kendime
Kasým 1982 Akçay Askeri Cezaevi / Ýskenderun
Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİL YILMAZ HITMİYE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.