Bir yalan düzinesinin ahmaký olan ben; Nefesinden sese dönüþen sözcüklerin kölesi! Teninde deðil telvende aradýðým mutluluðun, Fincanýna sýkýþan bir umut meselesi...
Mevsimleri inkar edecek kadar coðrafyasýz, Toplumlardan uzak duracak kadar insansýz, Soluðu kesilecek kadar havasýz, Ciðerleri sen olan... Ölüme gülecek kadar pervasýz!
Beni hatýrladýn mý?
Sardýðýn kol ile korlara attýðýn, Verdiðin sözler ile yalana inandýrdýðýn, Sýrtýný dönerken, sýrtýndan vurduðun, Öldürüp toprak atmadýðýn; Beni hatýrladýn mý?
Lokman POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
LokmanPOLAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.