Asıl Dost'uma...

Asýl Dost’uma...

Nefsim ruhuma der ki...
Bu canýn kýþýn ayazýnda,
Kurumuþ bir aðaç dalý,
Neþesi sönük, bedeni hasta ve soðuk.
Kalabalýk þehrin ortasýnda...
Hep ýssýz, hep karanlýk.
Bak kapattý ýþýklarýný birer birer dost evler.
Sen hep böyle sabret dur...
Son dost evin ýþýðý da kalbinde sönene kadar!

Ruhuma dolan güzel ses der ki...
Kýþýn ayazýný yaþamasa nazlý dallarýn,
Nasýl bileceksin özündeki baharýn kýymetini.
Eðer icine dönüp dinlemezsen,
Nasýl açýlýr saðýr olmuþ kulaklarýn.
Dost kuþlar dallarýna konup göçse de,
Asýl Dost’un seni hiç yalnýz býrakmadýðýný unutma.

Nefsim yine ruhuma der ki...
Yüreðin donmuþ toprak...
Güneþli mevsimler de çok uzak
Hayallerinde ne baharlar vardý...
Oysa sana zemheride donmak kaldý!

Ruhuma yine dolar o güzel ses...
Der ki ümitsiz olanýn dostu þeytandýr.
Sana þah damarýndan yakýn Rabb’in asýl dostun olandýr.
Dua et gözyaþlarýn aksýn da aksýn...
Kalbindeki donmuþ topraða cemre misali düþsün, ýsýtsýn.
Pembe bahar dallarýn yeniden açsýn.
Tüm yaradýlmýþlarda ve kendi özünde
Yaradan’ýn sevgisini zikret..
Gün ýþýðýný göremediðinde,
Doldur kalbine nurunu,
Yýldýz yýldýz derinden hisset.
Dualarýn yol gösteren kutup yýldýzýn,
Dost’unun sevgisi umudun olsun.
Düþ kurmayý sev yine, sabrýn hep olsun.
Evrenin bir yerlerine güneþ doðuyor,
Kapat gözlerini baharý hisset.
Her çetin kýþ sonrasý ümitle açan...
Kardelen çiçeklerinin zikrini hisset.
Kýrlara yayýlan papatyalarýn, gelinciklerin kokusunu,
Gökyüzünün mavisini çek içine, güneþi hisset.
Anne þefkati gibi sarsýn, þifa olsun üþüyen yüreðine.
Yaðmurdan sonra çýksýn rengarenk gökkuþaðý,
Beyaz kelebeðim artýk üzülme, neþelen.
Etrafýna bak ...Sevdiðin, ailen, dostlarýn...
Þükret varlýðýna bu cennet kokulu sümbüllerin, leylaklarýn.

Nefsim der ki lakin ölüm...
Bütün bu güzellikleri yok edecek, ne yazýk!
Herkes bir gün yok olacak, unutulacak.

Ýçimdeki o güzel ses yine der ki...
Her güzellikte O’nu bulana ölüm yok.
O’nda kalmak var.

Nefsim der ki...Peki ya ayaðýna takýlan yabani otlar,sarmaþýklar?
En sevdiklerin Ýle olan sýnavlar?
Güçlü müsün sen sanki bu kadar?
Nedir insanýn sýnandýðý bu zorluklar?

Ýçimdeki o güzel ses yine der ki...
’Allah insana kaldýramayacaðý yükü yüklemez.’(Bakara 2/286)
Ve ’Hiç kimse kendisi için gizlenen müjde ve mutluluðu bilemez’ (Secde,17)

Nefsim der ki... Peki neden bazen bu kadar huzursuz ýnsanoglu?

Ýçimdeki o güzel ses der ki...Unutma!
’Kalpler ancak Allah’I anmakla huzur bulur’ (Ra’d 28)

Esin Celik Karayeli, Aðustos 2022








Sosyal Medyada Paylaşın: