OBUR

OBUR

Kötü söz iþitirsin beklemediklerinden,
Abur cubur yer, kola içersin...
Sinirlenirsin türlü dertlerden,
Bu sefer de kahve içer, müzik dinlersin.
Kendini çaresiz bir melankoli içinde hissedersin!

Ýçerlenirsin iki yüzlü dünyaya,
Þiir yazar, dudaklarýný yersin,
Açýlamazsýn sana tapana...
Beþ þeker atarsýn dalýp çayýna!

Konuþamazsýn derdini soranla,
Salyangoz gibi çekilirsin kabuðuna!
Sýrrýný söyleyemez, hýçkýrýrsýn yana yana!
Gözyaþýný içersin bu seferde kana kana...

Sevdiklerinin konuþursa arkandan,
Girersin mutfaða...Doldurursun mideni musakka , dolma!
Görenler hiç boþ durmuyorsun diyecek olsa,
Allah sevmez dersin, boþ duraný nasýl olsa!

Obur çýkar adýn, yayýlýr etrafa...
Nasýl kilo almazsýn meraklýlarý þaþýrýr sana!
Kimse bilmez içini kemirenleri,
Düþünce denizinde boðulmuþ fikirlerini...

Ne kadar týkýnsanda içindeki girdabý dolduramazsýn...
Hayatýn boyunca ezikliðin ýstýrabýný yaþarsýn!

Esin Çelik Karayeli (1990)
Sosyal Medyada Paylaşın: