TÜKENMEYEN AŞKIMIZ
Geldim yine aþkýmýzýn mekanýna
Aradým aþkýmýzýn izlerini
Defalarca arþýnladým gezdiðimiz sokaklarý
Güller doldurmuþtu aþkýmýzýn izlerini
Ne sen, sen kalmýþtýn, ne ben, ben
Aþkýmýz uðramýþtý mutasyona
Yoktu eski heyecan veren duygular
Onlar bizden önce mi ölüp girdi mezara
Nerde bizi kor gibi yakan aþkýmýz
Buz gibi suyla mý yýkanýp yok edildi
Oysa biz onu nasýl besleyip büyütmüþtük
Kimler süpüre süpüre götürüp sele verdi
Kalpten sökülüp atýlmaz ki aþk yarasý
O hep iri, canlý ve de yepyeni
Asla terk etmez yerleþtiði gölümü
Her sabah kalbime yeniden baðlar seni
Seninle beslenirim doyururum kendimi
Sensiz hayatým anlamsýz, pejmürde
Ayrýlsam da aþk mekanýmýzdan fersah fersah
Düþümde yaþarým aþkýmýzý býraktýðýmýz yerde
Ruhum çýkmadan, öldüðünü duymadan
Asla kaybetmem ben ümitlerimi
Dünya’yý ancak seninle severim
Seninle kodladým ben, her yerimi
Sensin dünyamdaki varlýk sebebim
Sensiz benim yaþama þaksým yoktur ki
Gezsem de dünyanýn en güzel yerlerini
Vermez sendeki zevklerin binde birini
22.08.2022-Bingöl
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.