Doðrudur Eski bir þiirde gözlerini Unuttuðum derinden. Aklýmda kalan; Nisan yaðmurlarýyla geliþin, Eylül rüzgârlarýnda gidiþin bir de
Tuzu kurumuþ iðde kokusuz mevsimler kalmýþ payýma. Dönüþü olmayan o masum Lavanta kokulu baharlar -uzak- Keyifsiz bir kýþ kuþu uçuyor artýk Göðün en ýssýz yüzünde.
Hüznü siteme boðulmuþ yönünü þaþýrmýþ bir dizeye Usulca kanat gersem diyorum Caným burnumdan kanayacak, Ýçimde ormanlar yanacak biliyorum Saðým solum kahýr üstüne kahýr... Ucu paslý çivi katil mýsralar Ahvalimden kat kat aðýr Kanatacak ertelenmiþ düþlerimi Her dize kör bir býçak Dizeler h a i n tuzak!
Yine bir pazar, gri’ye çalan Uzak kentlerin birinde Gözlerim göçer yerinden... Ha çýktý ha çýkacak caným küflenmiþ kafesinden.
Þimdi git.. Sor bütün morfin benizli martýlara On mevsim ýslak geçer bu þehirde Yüz þiir yalan...
_____Hilmi Yazgý Aðustos 2022 / NRW
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi YAZGI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.